Nederlands Dagblad (10 mei 2014)

Time to Turn heft zichzelf op

Voor het ND schrijf ik een paar keer per jaar een column in de rubriek Sporen. Op zoek naar sporen van Gods koninkrijk. Deze keer: Time to Turn heft zichzelf op, en dat is helemaal geen slecht nieuws.

130 x bekeken

Lees ook: Een paleis van red ceder is ook niet alles (Nederlands Dagblad)

Time to Turn heft zichzelf op. Deze week maakte de organisatie, van jongeren die vanuit hun geloof willen kiezen voor duurzaamheid en rechtvaardigheid, dat bekend. Het is mooi geweest. Al die voorlichtingsbijeenkomsten, campagnes en festivals, ze werden gedragen door een beweging van jonge mensen die elkaar kenden en inspireerden. Het blijkt moeilijk te zijn om dat vol te houden. Mensen gaan hun eigen weg, en jonge aanwas blijft uit.

Veel mensen zeggen dat je dan toch moet doorgaan. De boodschap is toch goed? Het is toch zonde om je naamsbekendheid en je netwerk weg te gooien? Duurzaam leven en werken aan rechtvaardigheid, daar mag je toch nooit mee stoppen?

Ik ben lange tijd actief bij Time to Turn geweest, tot een paar jaar geleden. We geloofden altijd dat onze kracht niet lag in de middelen – imago, adressenbestanden, fondsenwerving, kantoor, website, campagnes – maar alleen in de gemeenschap van mensen die Jezus willen volgen. De middelen volgen daaruit. Als je merkt dat de persoonlijke gemeenschap minder wordt, ga je je meer richten op de middelen zelf. En dan word je uiteindelijk een kantoor met fondsenwervers en marketeers die een boodschap moeten verkopen. In plaats van een familie van mensen die verandering brengen doordat ze vervuld zijn met de Geest van God.

Er is een verschil tussen succes hebben en vruchtdragen, schrijft Henri Nouwen. Soms sterven onze plannen af, maar God zal vrucht geven. Alleen als de graankorrel sterft, draagt ze vrucht, zei Jezus. Ook wij moeten sterven aan onszelf. Ook onze clubjes, projecten en organisaties moeten sterven aan zichzelf. Zeker als ze succesvol zijn, dan worden ze makkelijk een prooi voor de cultuur van deze wereld, die gelooft in middelen en macht. God daarentegen werkt met het zwakke, het kleine, het dwaze. Al onze plannen, bankrekeningen, websites en andere middelen, we mogen ze inzetten, maar als ze de basis worden van onze kracht, dan moeten we ze begraven. De wereld begrijpt daar niets van, maar er is leven na de dood!

Ik zie dat leven nu al om me heen. Met Time to Turn hebben we campagne gevoerd voor eerlijke bananen. Die liggen nu in iedere winkel. We hebben campagne gevoerd voor vluchtelingen. Er zijn nu allerlei woongroepen en opvangprojecten aan het opkomen. We hebben uitgelegd dat duurzaamheid en gerechtigheid onlosmakelijk verbonden is met het evangelie. Ook daar is van alles aan het gebeuren. En het mooie is: we kunnen niets claimen als ons succes, want in alles hebben we samengewerkt met vele anderen. Alle vrucht wordt gegeven door God.

Opheffing is geen mislukking, het is een dappere stap. Middelen en organisaties hebben vaak de neiging om een doel op zich te worden. Zelfs kerken hebben de neiging om een doel op zich te worden. Als zelfs Jezus opzij durfde te stappen voor het hogere doel – dan moeten wij daar ook niet bang voor zijn. We moeten onszelf vaker durven opheffen. Alleen als we durven te sterven, komt er nieuw leven.

Gerelateerde artikelen

• 'Gastvrijheid mag je nooit uitbesteden' (overig)
• Theo Maassen en Thomas Hertog over de kosmos (De Groene Amsterdammer)
• ‘Materie? Die bestaat alleen in onze geest’ (De Groene Amsterdammer)
• Staan in de wereld van nu (overig)
• Als mannen huilen (Karavaan der Zotten)

Gebruikte Tags: geloof, sporen

Reageren?

Terug naar www.frankmulder.info